Kocham wolność – apel z okazji 105. rocznicy odzyskania Niepodległości przez Polskę

13 listopada 2023

„Przebudź się — jesteś wolny,
choćbyś jak w ziemi duch
szedł dołem dookolny,
przebudź się, jesteś wolny
zbudź tylko słuch.”

(K. K. Baczyński)

11 listopada 1918 r. Polacy, po 123 latach zaborów, nareszcie odzyskali wolność. Z tej okazji obchodzimy Narodowe Święto Niepodległości. 10 listopada 2023 roku w Szkole Podstawowej im. Sybiraków w Krasnymborze odbył się apel upamiętniający trudną drogę Polaków ku upragnionej Niepodległości. Zorganizowały go panie: Małgorzata Dawidowicz, Katarzyna Diana Radziewicz i Urszula Pastewską.

W pięknie udekorowanej sali uczniowie przedstawili swój montaż słowno-muzyczny. Rozpoczął się on piosenką autorstwa zespołu „Chłopcy z Placu Broni” pt. „Wolność”. Wykonały ją uczennice klasy VII oraz nauczyciel matematyki, pan Bogusław Kierkla. Ich występ wzbudził wiele emocji. Wyraziste słowa piosenki w połączeniu z niebanalnym wykonaniem zrobiły na widzach duże wrażenie.

Kolejnym punktem programu był taniec uczniów z klasy II i IV do muzyki z filmu „Tańczący z wilkami”. Dzieci w sposób niezwykle sugestywny zinterpretowały za pomocą tańca słowo „wolność”. Była to swoista pantomima, ich ruchy były dopracowane, a mimika twarzy pokazywała bezbłędną interpretację utworu. Godziny ćwiczeń przyniosły efekty. Uczniowie spisali się na medal.

Po tym widowisku nastąpił czas na przypomnienie, co jest tematem uroczystości. Dużym zaskoczeniem okazał się dobiegający z widowni głos ucznia, który recytował fragment wiersza Krzysztofa Kamila Baczyńskiego pod tytułem „Wolność”. Następnie prowadzący, poważnym tonem wspomnieli o wolności i jej historycznym konotacjom.

Po tych słowach wprowadzono poczet sztandarowy szkoły. Następnie punktualnie o godzinie 11.11, w ramach ogólnopolskiej akcji zainicjowanej przez Ministra Edukacji i Nauki „Szkoła do hymnu”, wszyscy zebrani na sali gimnastycznej, stojąc na baczność, odśpiewali „Mazurka Dąbrowskiego”.

Po hymnie odbył się kolejny niezwykły pokaz taneczny, tym razem z użyciem szarf, pod tytułem „Taniec z flagami”, w wykonaniu przedstawicieli uczniów klas II, IV i V i VI. Ten niezwykły układ choreograficzny wykonano do melodii z filmu „Amelia”. Poruszył on serca wszystkich widzów. Był niezwykle widowiskowy i jednocześnie sentymentalny. Biało-czerwona flaga, która powstawała z połączenia tych dwóch kolorów w sposób nieoczywisty, zaskakujący i przede wszystkim zachwycający. Uczniowie byli przez cały trwania występu skupieni, ich ruchy były płynne, pewne, świadome. Podczas nauki tego tańca, z pewnością zdobyli nowe doświadczenie i posiedli nowe umiejętności. Oglądanie ich to była prawdziwa przyjemność.

Następnie prowadzący przybliżyli sylwetkę Józefa Piłsudskiego, który wrócił do kraju i przejął w nim władzę. Od tego momentu w sercach wszystkich Polaków zawitała wolność. To uczucie powodowało głębokie wzruszenie i entuzjazm. Nie zapomniano jednak o poprzedzającym tę radość cierpieniu.

I właśnie o tym była kolejna scenka teatralna. Do muzyki z filmu „Doctor Zhivago” dwoje uczniów z klasy VII, ubranych na czarno wygłaszało na zmianę swoje kwestie. Jako element scenografii służyły dwa krzesła odwrócone do siebie tyłem. W sposób niezwykle przejmujący opowiadali o uczuciach żołnierza i jego ukochanej. On walczył z Niemcami, cierpiał, ona bała się o niego, tęskniła, ponieważ nie dostała od niego żadnego listu. Podsumowaniem scenki było stwierdzenie, że apokalipsa działa się nie tylko na ich oczach, ale przede wszystkim w sercach. Dołączyło do nich ich dziecko, odegrane przez ucznia klasy VI. Podczas, gdy rozbrzmiewała muzyka z filmu „Gladiator”, oświadczyło słowami wiersza Józefa Szczepańskiego pod tytułem ”Dziś idę walczyć, Mamo!”, że idzie na wojnę. Głosy całej trójki były pełne bólu i rozpaczy. Na koniec upadli na twarz, co przypomina rozstrzelanie podczas łapanki. Widzowie zareagowali na tę scenę przejmującym milczeniem, które poprzedziło ogromne brawa. Był to chyba jeden najbardziej wstrząsających obrazów wojny, jaki można było obejrzeć. Aktorzy, stanęli na wysokości zadania. Scenka zmuszała do kontemplacji, zastanowienia się nad tym, co przeżywali ludzie zmuszeni do życia w ciągłym strachu. Pokazywał, jak wiele znaczyła dla nich wolność.

Definicję tego słowa przybliżyli wszystkim prowadzący. Oprócz tego, że jest to świat bez wojny, widzowie dowiedzieli się również, że wolność to szczęśliwe powroty, bycie z ukochanym człowiekiem, dom pełen ukochanych ludzi oraz bycie człowiekiem.

Zakończeniem uroczystości była piosenka zaśpiewana z przejęciem przez przedszkolaki zatytułowana „11 listopada”. Później wszyscy aktorzy spotkali się na scenie by ukłonić się całej widowni. Z całą pewnością zasłużyli na ogromny podziw i brawa.

Oprac. Emilia Twardowska