Historia sztandaru
Rys historyczny
Pierwsze zesłania Polaków miały miejsce już w XVI wieku.
Wówczas Rosja, prowadząca liczne wojny z Polską, wysyłała
pojmanych jeńców na Syberię, aby uczynić z nich kolonizatorów.
Już w 1582 roku kroniki odnotowały obecność w ekspedycjach
oddziałów moskiewskich polskich jeńców z wojsk Stefana Batorego.
W XVIII wieku zsyłka przybrała już charakter czysto
polityczny, a liczba zesłańców znacznie wzrosła. Największa fala
zesłańców w XVIII wieku napłynęła na Syberię po klęsce
konfederacji barskiej w 1771 roku. W tym okresie zostało
zesłanych na Syberię ponad piętnaście tysięcy zesłańców. Ural
przekroczyło ponad pięć tysięcy. Spora grupa Polaków trafiła na
Syberię w latach 1794-1797- przeważnie byli to uczestnicy
powstania kościuszkowskiego.
Jednak dopiero wiek XIX można uznać za początek masowych zsyłek
Polaków na Syberię. W latach 1832- 1850 w głąb Rosji zesłano
około 50 tysięcy osób, a ponadto do armii rosyjskiej wcielono
przymusowo około 200 tysięcy polskich rekrutów. Masowo
Polacy-zesłańcy napłynęli do Syberii w wyniku represji po
powstaniu styczniowym. W drugiej połowie XVIII wieku zesłano do
Rosji europejskiej, na Kaukaz i na Syberię blisko 30 tysięcy
Polaków. Byli to zarówno skazani na roboty katorżnicze, służbę
wojskową, kompanie aresztanckie, roboty publiczne, jak i
zamieszkali pod nadzorem policyjnym, osiedleni, pozbawieni praw
więźniowie polityczni oraz osoby dobrowolnie im towarzyszące.
Następna , wielka fala zesłań przypada na lata trzydzieste XX
wieku, kiedy to tysiące Polaków z europejskiej części ZSRR,
wysłano do łagrów za Uralem lub przymusowo przesiedlono na
wschód, przede wszystkim do Kazachstanu. Nigdy jednak wcześniej
rozmiary zbrodni dokonanych na Polakach przez władze sowieckie,
nie były tak ogromne, jak po 17 września 1939 roku. Masowe
zbrodnie dokonywane przez NKWD na oficerach polskich ujętych w
tym czasie , więzionych w Kozielsku, Ostaszkowie, Starobielsku,
a zamordowanych w Katyniu, Miednoje i Charkowie są tego okrutnym
przykładem. Ucierpiała także ludność cywilna. Na listy masowych
wywózek wpisani zostali:
- w lutym 1940 roku - osadnicy i leśnicy , kierowani głównie do
osad zwanych specposiołkami w pobliżu dużych kompleksów leśnych.
Pierwsza deportacja objęła także mieszkańców: Balinki, Długiego,
Jasionowa k. Sztabina, Jastrzębnej Drugiej, Jastrzębnej
Pierwszej , Krasnegoboru, Kryłatki, Ostrowia Biebrzańskiego i
Wolnego.
- w kwietniu 1940 roku- rodziny wcześniej aresztowanych
oficerów, policjantów, ziemian, fabrykantów, którzy jako tzw.
wolni zesłańcy znaleźli się w północnym Kazachstanie
- w czerwcu 1940 roku- uciekinierzy z części Polski zajętej
przez Niemców
- w maju i czerwcu 1941 roku- m. in. zamieszkali w strefie
przygranicznej bogaci chłopi, podejrzani o nielojalność wobec
nowych władz, skierowani na Sybir i do Kazachstanu oraz dzieci
przebywające na koloniach i obozach letnich, narażone później na
wynarodowienie, poprzez umieszczenie w radzieckich domach
dziecka.
Z Ziemi Augustowskiej deportowano ponad 500 rodzin (ponad 2000
osób). Do dzisiaj udało się ustalić losy 49 rodzin – to jest 240
osób z parafii Krasnybór.
Następne , liczne transporty na wschód ruszyły w 1944 roku, po
wkroczeniu na ziemie polskie zwycięskiej Armii Czerwonej. Byli
to przede wszystkim żołnierze Armii Krajowej w liczbie około 50
tysięcy, księża katoliccy oraz Polacy pozostali w ZSRR po II
wojnie światowej.
W lipcu 1945 r. oddziały Armii Czerwonej wspomagane przez UB i
MO przeprowadziły szeroko zakrojoną akcję pacyfikacyjną
obejmującą tereny Puszczy Augustowskiej i jej okolic, tzw.
Obława Augustowska. Oddziały radzieckie przetrząsały lasy i
wsie, aresztując podejrzanych o kontakty z partyzantką
niepodległościową. Zatrzymano niemal 2000 osób. Część z nich po
przesłuchaniach wróciła do domu. Jednak blisko 2000 osób zostało
wywiezionych w nieznanym kierunku i wszelki ślad po nich
zaginął.
Wielu spośród Sybiraków nigdy nie powróciło do ojczyzny. Ciężka,
nieludzka wręcz praca ponad siły , wszechobecny głód, straszne
warunki środowiska naturalnego, represje , którym poddawani byli
przez sowieckie władze, sprawiały, że ich bezimienne często
groby, spotkać można we wszystkich rejonach rosyjskiego państwa.
Ci, którzy powracali do Polski nie zostali uhonorowani tak , jak
mogli się tego spodziewać. W najlepszym razie pozostawiano ich
własnemu losowi. Najczęściej jednak znajdowali sie pod ścisłym
nadzorem ludowej władzy i przez ponad 40 lat, nie wolno im było
mówić o ich strasznym losie.
Zalążki tworzącego się Związku Sybiraków przed II wojna
światowa, datują się na lata 1921- 1922, kiedy to powstało w
Warszawie Akademickie Koło Sybiraków. W 1926 r. natomiast ,
część byłych żołnierzy 5 Dywizji Syberyjskiej skupiła się w
Zrzeszeniu Sybiraków z siedzibą w Katowicach. Przesłanki
zjednoczeniowe pojawiły się jesienią roku 1927. Dnia 15 stycznia
1928r. odbyło się w Cytadeli Warszawskiej pierwsze zebranie
organizacyjne, a w czerwcu , w obecności prezydenta Ignacego
Mościckiego, I Zjazd powołał Związek Sybiraków, przyjmując na
honorowego członka Józefa Piłsudskiego- „Wielkiego Sybiraka”.
Związek natychmiast podjął pracę dokumentacyjne, aby utrwalić
przeżycia zesłańców. Podkreślano też konieczność wzmacniania
państwa, utrwalania patriotyzmu, lojalności wobec rządzących. W
miarę nasilania się groźby wybuchu nowej wojny, więcej czasu
poświęcano zagadnieniom obronności kraju. Związek był świadom,
że kiedy państwa polskiego zabraknie, Polacy znów zapełnią
„przeklętą ziemię”.
Tak też się stało, historia zapisała nowe karty polskiego
sybiractwa. O Polakach prześladowanych przez sowieckie władze
ZSRR , nie wolno było oficjalnie mówić przez ponad 40 lat
istnienia PRL-u. Sybiracy bardzo cierpieli, że tyle mówi się o
zbrodniach faszystowskich, a nic o nich. A przecież każdy z nich
o doznanych cierpieniach mógłby powiedzieć bardzo dużo. Pragnęli
aby zaistniała możliwość udokumentowania ich losów.
Latem 1987r., z inicjatywą reaktywowania Związku Sybiraków
wystąpiła pani Irena Głowacka - Sybiraczka. Na jej prośbę, prof.
Andrzej Stelmachowski opracował projekt statutu. Zgodę na
rejestracje Związku uzyskano 17 grudnia 1988r.
Dziś do najważniejszych zadań Związku zalicza się:
- prowadzenie działalności charytatywnej,
- świadczenie pomocy swoim członkom i Polakom zamieszkałym poza
granicami RP, szczególnie przebywającymi na terenie byłego ZSRR,
- roztaczanie opieki nad inwalidami i członkami rodzin po
zmarłych i poległych Sybirakach,
- upamiętnianie losów zesłańców polskich i opieka nad ich
grobami,
- reprezentowanie i obrona interesów swoich członków,
- przeciwstawianie sie wszelkim przejawom totalitaryzmu,
nietolerancji, będących zagrożeniem wolności człowieka i jego
godności,
- rozpropagowanie idei oraz dbałość o to, aby w podręcznikach
historii, wydawnictwach encyklopedycznych znalazł się zapis
sybirackiego rozdziału historii Polski.
Imię Sybiracy, jest dla historii Szkoły Podstawowej i
Gimnazjum w Krasnymborze najbardziej godnym, gdyż dotyczy
najnowszych dziejów obszaru przynależnego obwodowi tych szkół.
Żyjący świadkowie sybirackiego rozdziału historii tej części
Polski, są związani z życiem współczesnym szkoły i parafii w
Krasnymborze. Ich wola o zachowaniu w wiecznej pamięci tych,
którzy przeżyli sybiracki etos, a przede wszystkich tych, którzy
na zawsze pozostali w nieludzkiej ziemi, stała się nadrzędnym
celem wychowawczym dla obu szkół funkcjonujących w Zespole.
Wszyscy uczniowie, Rada Rodziców i wielu zainteresowanych życiem
szkoły mieszkańców oraz Rada Pedagogiczna z obu szkół,
zdecydowali, że „dziedzictwo” Sybiraków nie zostanie
zaprzepaszczone i przetrwa życiem Szkoły Podstawowej i Gimnazjum
w Krasnymborze.
Program wychowawczy w szkołach, które przyjmą imię Sybiraków,
zyskają dodatkowo następujące wartości:
- autorytety godne naśladowania w postaci bohaterskich patriotów
z najnowszej historii Ziemi Krasnoborskiej,
- wzorce wielkiego patriotyzmu, heroizmu – umiłowania wolności,
- poszanowania osobistej godności,
- pogłębienie wiedzy dotyczącej okresu tragicznych losów
mieszkańców tej ziemi.
Daje też możliwość zetknięcia z „żywymi źródłami historycznymi”
– byłymi więźniami różnych obozów zagłady, zesłańcami,
żołnierzami walczącymi na wszystkich frontach II wojny
światowej.
Hasło przewodnie dla
Pedagogów i Uczniów, słowa wieszcza:
„...jeśli my zapomnimy o Nich,
to niech Bóg zapomni o nas!”
Adam Mickiewicz
„Dziady. Część trzecia”
Poświęcenie tablic i sztandaru Sybiraków – 3.10.1999 r.
Jest wiele wydarzeń, które na trwałe wpisują się w życie jednostek
i społeczeństw. One decydują o losach, trwaniu, tworzą historię i
zapełniają pamięć na całe pokolenia. Dziś nasza społeczność przezywa
jedno z takich wydarzeń. Przypomnienie tragicznych losów
ludzi-tułaczy po bezkresach Syberii. Losów nie zawinionych przez
nich, w imię wyimaginowanych racji. Ludzi, którzy swoje kości
zostawili na nieludzkiej ziemi i ludzi, którzy mieli szczęście
przeżyć tamte czasy i wrócić na ziemię swoich ojców – do Ojczyzny.
Tablice, które wiszą na ścianie Kościoła św. Rocha w
Krasnymborze, a które Ks. Biskup Edward Samsel poświęcił i sztandar,
świadczą o tragizmie ludzkim i przypominają potomnym dzieje ich
ojców.
Ta uroczystość przebiegła pod okiem naszej Patronki – Matki Bożej
Różańcowej.
Uroczystość przekazania
Sztandaru Sybiraków dla ZSS w Kranymborze
10 lutego 2014, w kościele św. Rocha w Krasnymborze odbyła
się Msza święta w intencji pokoju. Następnie w sali
gimnastycznej ZSS w Krasnymborze, odbyła się uroczystość
przekazania Sztandaru. Na tą uroczystość przybyli nasi
księża: ks. prałat Wiesław Domitrz i ks. kanonik Maciej
Maciejewski. Wójt gminy Sztabin –Tadeusz Drągiewicz, Zarząd
koła Sybiraków z prezesem Jerzym Sienkiewiczem, panią
Wiktorią Malinowską i panią Barbarą Czartoszewską . Pani
Helena Kozłowska-redaktor naczelna miesięcznika Nasz Dom
Sztabiński, pani Małgorzata Ostrowska prezes Towarzystwa
Przyjaciół Ziemi Sztabińskiej im. Karola Brzostowskiego,
dyrektor Publicznej Biblioteki w Sztabinie. Przedstawiciele
leśników z Puszczy Augustowskiej. Sybiracy: Zofia Kosowska,
Teresa Stanulewicz, Stanisława Zalewska, Wacława Niedzielko,
Teresa Sokołowska, Halina Ostapowicz, Józef Szmygiel i
Stefan Piekarski. Rodziny Sybiraków: Piekarskich, Skoków,
Szyperów, Gramackich, i inne. oraz rodzice, Rada
Pedagogiczna i uczniowie.
Po powitaniu, poczet sztandarowy Sybiraków w składzie: chorąży
Józef Szmygiel, asysta Zofia Kosowska, Stanisława Zalewska
wniósł sztandar do sali gimnastycznej. Został odśpiewany
hymn państwowy, przy akompaniamencie keyboardu. Następnie
miał miejsce ceremoniał przekazania Sztandaru. Nowy poczet
sztandarowy w składzie chorąży Konrad Pachucki, asysta
Weronika Dyda i Dorota Kozłowska, przyjęli Sztandar. Stary
poczet sztandarowy pożegnał się ze Sztandarem. Pani Zofia
Kosowska odczytała akt przekazania Sztandaru. Pani Dyrektor,
podziękowała i odczytała akt przyjęcia Sztandaru i następnie
przekazała go uczniom.
Część artystyczna rozpoczęła się od hymnu Sybiraków w wykonaniu
uczennicy Joanny Dołęgowskiej, następnie uczniowie
recytowali wiersze:
Mięciutka poduszka., 10 luty będziemy
pamiętali, Sandra Wyszyńska przeczytała informacje
dotyczące wywózek Polaków w głąb ZSRR. Pierwsza deportacja
10 II 1940 r. objęła, mieszkańców: Balinki, Jasionowa k.
Sztabina, Jastrzębnej Drugiej, Jastrzębnej Pierwszej ,
Krasnegoboru, Ostrowia i Wolnego. Do dzisiaj udało się
ustalić ponad 48 rodzin, 230 osób z parafii Krasnybór.
Uczennica Oliwia Dołęgowska odczytała z prezentacji nazwiska
i imiona osób deportowanych. Na prezentacji były daty
urodzin, śmierci, nazwiska rodowe. Nie wszystkie rodziny
miały te dane. Przy niektórych rodzinach są to liczby. Dla
naszego pokolenia jest to zadanie do likwidacji tych białych
plam! Były przeczytane relacje świadków: pani Wandy
Gramackiej i pana Józefa Szmygla przez córkę Lucynę i synową
pana Józefa Szmygla –panią Helenę. Uczennice recytowały
wiersze: Noc trzynastego kwietnia, Zrozumieć. Część artystyczną
została zakończona przez odśpiewanie dalszych zwrotek hymnu
Sybiraków przez Joannę Dołęgowską.
Następnie głos zabrała pani Barbara Czartoszewska z Zarządu Koła
Sybiraków z Augustowa , która zwróciła się do Wójta z
apelem, aby pozwolił Szkole na przyjęcie imienia Sybiraków,
prezes Jerzy Sienkiewicz wręczył pani Dyrektor książki o
historycznych wydarzeniach, pan Wójt powiedział, że jeżeli
szkoła wyjdzie z taką inicjatywą to on przychyli się. Pani
Wiktoria Malinowska przekazała szkole swoją książkę
Zapamiętane, w której opisuje lata zsyłki widziane jej
oczami.
Następnie sztandar został wyprowadzony, a goście udali się na
poczęstunek.
Zaproszenia przygotowała pani Emilia Świątkowska, dekorację
wykonała pani Urszula Pastewska, oprawa muzyczna Wiesław
Kotarski, korektor tekstu pani Alicja Augustynowicz. Pani
dyrektor zadbała o całość logistycznie.
Oprac.
Małgorzata Dawidowicz
fot. fot. Bogusław Dec kl.
VI
WYBÓR IMIENIA DLA SZKOŁY PODSTAWOWEJ I GIMNAZJUM W
KRASNYMBORZE
I.
We wrześniu 2013 roku Sybiracy zamieszkujący parafię
Krasnybór, zwrócili się z prośbą do Dyrektora Zespołu Szkół
Samorządowych w Krasnymborze o możliwość przekazania swojego
Sztandaru Szkole.
Rada Pedagogiczna pozytywnie zaopiniowała tę prośbę.
II
Od września 2013 roku uczniowie Zespołu Szkół Samorządowych
w Krasnymborze rozpoczęli zbieranie informacji na temat
wywózki mieszkańców z powiatu augustowskiego na Syberię w
czasie II wojny światowej.
Ze zgromadzonych przez uczniów informacji przygotowano
prezentację multimedialną o losach zesłanych na Sybir. Na
posiedzeniu Rady Pedagogicznej dnia 22 stycznia 2014r.
przyjęto i zatwierdzono datę uroczystego przekazania
sztandaru. Dzień 10 lutego 2014 roku – 73 rocznica wywózki w
głąb Syberii – stał się datą uroczystego przekazania
Sztandaru. W uroczystej procesji z kościoła parafialnego w
Krasnymborze, gdzie Sztandar miał dotychczasową siedzibę,
przeprowadzono go do Zespołu Szkół Samorządowych. Tu
nastąpiły uroczyste Akty przekazania i przejęcia Sztandaru.
Niezwykle wzruszająca uroczystość nie tylko dla Sybiraków,
ale przede wszystkim dla uczniów i Rady Pedagogicznej
Zespołu, stała się impulsem do wysunięcia przez Zarząd Koła
Sybiraków w Augustowie prośby, skierowanej do Dyrektora ZSS
w Krasnymborze i Wójta Gminy Sztabin, o nadanie szkole
imienia Sybiraków.
III
Od tego pamiętnego dnia nauczyciel uczący historii,
nauczyciele, wychowawcy rozpoczęli rozmowy z uczniami na
tematy Syberii, Katynia, Obławy lipcowej, czyli trudnej
historii naszego regionu. Są to wydarzenia żywo do dzisiaj
dyskutowane nie tylko w rodzinach bezpośrednio nią
dotkniętych, ale także przez wszystkich tych, którzy niemal
osobiście ją przeżywają z ludźmi, których także znali.
W Zespole Szkół rozpoczęto wiele działań, mających na celu
przybliżenie tamtego okresu uczniom. Pokazanie niemal
namacalnie tego, co było częścią życia niewielu jeszcze
żyjących uczestników i świadków tamtej historii.
06 maja 2014, odbyły się warsztaty dla uczniów, prowadzone
przez pracowników Muzeum Wojska Polskiego w Białymstoku na
temat Syberia-Sybiracy.
IV
W dniu 8 maja 2014 roku wśród rodziców uczniów Zespołu Szkół
w Krasnymborze została przeprowadzona ankieta. Jej celem
było poznanie opinii rodziców na temat propozycji nadania
imienia Sybiraków Szkole Podstawowej w Krasnymborze i
nadania imienia Sybiraków Gimnazjum w Krasnymborze . W
badaniu wzięło udział 97 ankietowanych (48 szkoła podstawowa
i 49 gimnazjum).
Zdecydowana większość respondentów ze szkoły podstawowej –
45 – odpowiedziała pozytywnie na pytanie: „Czy chciałaby
Pan(i), aby Szkoła Podstawowa w Krasnymborze nosiła imię
Sybiraków?”. Stanowi to prawie 94% oddanych głosów.
Negatywnej odpowiedzi udzieliło 3 rodziców, około 6%
ankietowanych. Odpowiedzi rodziców przedstawia poniższy
wykres:
Rodzice uczniów z gimnazjum odpowiedzieli w 98% pozytywnie
na wybór imienia Sybiraków dla Gimnazjum. 48 rodziców było
na tak i 1 na nie.
Odpowiedzi rodziców przedstawia poniższy wykres:
Wniosek z przeprowadzonej ankiety:
Rodzice uczniów Zespołu Szkół Samorządowych w Krasnymborze w
zdecydowanej większości chcą nadania Szkole Podstawowej w
Krasnymborze imienia Sybiraków.
Rodzice Uczniów Gimnazjum w Krasnymborze chcą nadania
Gimnazjum w Krasnymborze imienia Sybiraków.
V.
W dniu 08 maja 2014r.odbyło się głosowanie przeprowadzone
wśród uczniów Zespołu. Czy chciałabyś, aby Szkole
Podstawowej w Krasnymborze nadać imię Sybiraków?
Uczniowie Szkoły Podstawowej w Krasnymborze w liczbie 77
oddali głosy: 69 głosów było na tak, co stanowi 90 % na nie
zagłosowało 8 osób.
Uczniowie na patrona Szkoły Podstawowej w Krasnymborze
wybrali Sybiraków.
Uczniowie Gimnazjum w Krasnymborze, również uczestniczyli
tego dnia w głosowaniu i oni odpowiadali na pytanie: Czy
chciałabyś, aby Gimnazjum w Krasnymborze nadać imię
Sybiraków?
Uczniowie oddali 49 głosów: 37 było na tak i 12 na nie.
Uczniowie na patrona Gimnazjum w Krasnymborze wybrali
Sybiraków.
fot. Emilia Świątkowska
Uchwała Rady Gminy Sztabin o nadaniu imienia
Szkole Podstawowej i Gimnazjum w Krasnymborze
Święto Sybiraków w
Krasnymborze
Dzień 22
czerwca 2015 roku na zawsze zapisze się w pamięci wszystkich
mieszkańców Krasnegoboru, okolicznych miejscowości – głównie
tych, należących do obwodu Zespołu Szkół Samorządowych w
Krasnymborze, a szczególnie w pamięci całej społeczności
szkolnej – uczniów, Rodziców, nauczycieli i pracowników. Tego
dnia odbyło się uroczyste nadanie imienia szkole podstawowej i
gimnazjum wchodzącym w skład Zespołu Szkół Samorządowych w
Krasnymborze.
Pierwotnie uroczystość nadania imienia planowana była na dzień
10 lutego 2015 roku w rocznicę II wywózki mieszkańców Ziemi
Krasnoborskiej, jednak w związku z uroczystościami w innych
szkołach o takim samym imieniu, zdecydowaliśmy się na
przesunięcie uroczystości na dzień 22 czerwca – w rocznicę III
wywózki w czerwcu 1941 roku.
Historia istnienia szkoły jest ściśle związana z historią
Ziemi Krasnoborskiej, która tak naprawdę zapoczątkowała historię
Gminy Sztabin. Nie chcę tu przywoływać wszystkich faktów
historycznych zapisanych w wielu dokumentach źródłowych, ale
wystarczy wspomnieć, że nauczanie na tych terenach, aż do czasów
przedwojennych związane było ściśle z zakonem Dominikanów i
hrabią Karolem Brzostowskim. Prawdopodobnie to on właśnie
założył tu pierwszą szkołę publiczną, która znajdowała się w
miejscu dzisiejszej remizy strażackiej – obok kościoła pod
wezwaniem ZNMP. W 1937 rozpoczęto budowę większego budynku
szkoły usytuowanego w miejscu obecnej, którą przerwały działania
II wojny światowej. Po jej zakończeniu, od 1949 roku ponownie
rozpoczęto starania o budowę nowej szkoły. Jej ostateczny
kształt – dwupiętrowy budynek z częścią mieszkalną dla
nauczycieli i salą gimnastyczną, instalacją c.o. i natryskami,
oddano do użytku w 1954 roku. Wspomnieć należy, że od roku 1955
do 1960 w budynku szkoły funkcjonował Państwowy Dom Dziecka, a w
trakcie prac budowlanych szkoła nieprzerwanie pracowała i
kształciła okoliczną młodzież. Przez lata funkcjonowała tu także
Szkoła Przysposobienia Rolniczego. Teraz jest Zespołem Szkół i
mieści dwa oddziały przedszkolne, szkołę podstawową i gimnazjum.
Przez dziesięciolecia swojego istnienia oficjalnie nie nosiła
żadnego imienia. Mówi się – bo nie zachowały się żadne tablice
ani dokumenty – że w czasach, gdy w budynku mieścił się dom
dziecka szkoła, a właściwie ten dom dziecka właśnie, nosił imię
Stalina. Dopiero w roku 2004 nauczyciele, rodzice i uczniowie
podjęli próby wyboru patrona szkoły. Nie było jednak dane
zatwierdzenie imienia ani Rodu Chreptowiczów ( właściciele i
dobroczyńcy dóbr krasnoborskich), ani Powstańców Styczniowych,
ani Płk. Konstantego Ramotowskiego (bohaterowie historycznie
związani z Ziemią Krasnoborską). Trudno dzisiaj powiedzieć
dlaczego nie podjęto starań o sfinalizowanie przedsięwzięcia – z
perspektywy czasu ośmielę się powiedzieć, że był to znak,
którego nie potrafiliśmy odczytać, aż do roku 2013.
We wrześniu 2013roku Sybiracy zamieszkujący parafię Krasnybór,
zwrócili się z prośbą do Dyrektora Zespołu Szkół Samorządowych w
Krasnymborze o możliwość przekazania swojego Sztandaru Szkole.
Przedstawiona przez Dyrektora prośba Radzie Pedagogicznej,
została zaopiniowana przez nią pozytywnie. Od września 2013 roku
uczniowie Zespołu Szkół Samorządowych przystąpili do gromadzenia
informacji na temat wywózki mieszkańców powiatu augustowskiego
na Syberię w czasie działań II wojny światowej.
Na posiedzeniu Rady Pedagogicznej dnia 22 stycznia 2014 roku
przyjęto i zatwierdzono datę uroczystego przekazania i przejęcia
Sztandaru.
Dzień 10 lutego 2014 roku – 73 rocznica wywózki w głąb Syberii –
stał się datą uroczystego przekazania i przejęcia Sztandaru. Do
szkoły zjechali się Sybiracy z całego powiatu augustowskiego.
Przybyli inni dostojni goście, w tym również Wójt i radni Gminy
Sztabin.
W uroczystej procesji z kościoła parafialnego w Krasnymborze, gdzie
Sztandar miał dotychczasową siedzibę, przeprowadzono go do
Zespołu Szkół Samorządowych. Tu nastąpiły uroczyste Akty
przekazania i przejęcia Sztandaru. Była to niezwykle wzruszająca
uroczystość nie tylko dla Sybiraków, ale przede wszystkim dla
Rady Pedagogicznej Zespołu i całej społeczności uczniowskiej,
która z wielkim wzruszeniem słuchała świadectw tamtych trudnych
czasów opowiadanych przez uczestników zsyłek na nieludzką
ziemię. Reakcja odbiorców tych świadectw stała się też impulsem
do wysunięcia przez Zarząd koła Sybiraków w Augustowie do
Dyrektora Zespołu Szkół Samorządowych w Krasnymborze i Wójta
Gminy Sztabin prośby, o nadanie szkołom imienia Sybiraków.
Od tego pamiętnego dnia nauczyciel historii, a także inni
nauczyciele i wychowawcy, rozpoczęli rozmowy z uczniami na temat
Syberii, Katynia, Obławy lipcowej, czyli trudnej historii
naszego regionu. Są to wydarzenia żywo do dzisiaj dyskutowane
nie tylko w rodzinach bezpośrednio biorących w nich udział, ale
także przez wszystkich tych, którzy niemal osobiście ją
przeżywają z ludźmi, których znali.
Rozpoczęły się działania, których celem było przybliżenie
tamtego okresu uczniom w taki sposób, by nauczyli się dostrzegać
dziejącą się historię i zechcieli świadomie w niej uczestniczyć.
Trzeba było pokazać młodzieży i dzieciom wszystko to, co było
częścią życia niewielu żyjących jeszcze uczestników i świadków
tamtej historii.
Korzystaliśmy tu także z fachowej pomocy, bez której trudno byłoby
zaszczepić u młodzieży chęć poszukiwania prawdy i jej
zrozumienia. 06 maja 2014 roku odbyły się warsztaty dla uczniów
gimnazjum i szkoły podstawowej, prowadzone przez pracowników
Muzeum Wojska Polskiego w Białymstoku na temat „Syberia –
Sybiracy”.
08 maja 2014 roku, przeprowadzono ankiety wśród rodziców uczniów
Zespołu Szkół Samorządowych. Zdecydowaną większością głosów
rodziców za, 17 czerwca 2014 roku podjęto uchwałę o nadaniu
imienia Sybiraków Szkole Podstawowej i imienia Sybiraków
Gimnazjum.
15 września 2014 roku na posiedzeniu Rady Pedagogicznej Zespołu
Szkół Samorzadowych, podjęto uchwałę w sprawie nadania imienia
Sybiraków Szkole Podstawowej i imienia Sybiraków Gimnazjum.
17 września 2014 roku Dyrektor Zespołu Szkół Samorządowych w
Krasnymborze, pani mgr inż. Barbara Kotarska, złożyła wniosek do
Rady Gminy Sztabin o nadanie imienia Szkole Podstawowej w
Krasnymborze i Gimnazjum w Krasnymborze.
Minioną uroczystość swoją obecnością zaszczycili: JE ks. Biskup
Romuald Kamiński, ks. dr Wojciech Kotarski, ks. Maciej
Maciejewski – proboszcz parafii Krasnybór, ks. Wiesław Domitrz,
ks. Krzysztof Bronakowski, ks. Edward Cwalina, Sybiracy z
parafii Krasnybór – p. p. Stanisława Zalewska, Regina Hrusza,
Alfreda Skok, Teresa Sokołowska, Wacława Niedzielko, Halina
Ostapowicz, Teresa Stanulewicz, a także rodziny osób, które
samodzielnie już przybyć nie mogły. Ponadto przybyły delegacje z
Zarządu Koła Sybiraków z Augustowa z pocztem sztandarowym i z
panem Jerzym Sienkiewiczem – prezesem, pani Wiktoria Malinowska
autorka wielu opublikowanych wspomnień „Zapamietani”, delegacja
Zarządu Koła Sybiraków z Białegostoku z pocztem sztandarowym i z
p. Tadeuszem Chwiedziem – prezesem oraz innymi osobami.
Gościliśmy także innych znamienitych gości – przede wszystkim
pana Wójta Gminy Sztabin i radnych Rady Gminy Sztabin z panem
Pawłem Karpem – przewodniczącym Rady Gminy, pana Posła na Sejm
Rzeczypospolitej – Jarosława Zielińskiego z małżonką, pana
sekretarza Gminy Sztabin Zbigniewa Szymańskiego, panią wizytator
Kuratorium Oświaty w Białymstoku delegatura w Suwałkach – Ewę
Markowską, delegację z Muzeum Wojska Polskiego w Białymstoku,
delegacje pracowników Urzędu Gminy Sztabin, Nadleśnictwa
Augustów, Straży Granicznej w Lipsku z komendantem ppłk
Grzegorzem Biziukiem, Komendy Powiatowej Policji z dzielnicowym
asp. szt. Robertem Żukowskim. Przybyły też poczty sztandarowe ze
szkół, które noszą także imię Sybiraków – Szkoła Podstawowa im.
Sybiraków z Netty, Gimnazjum nr 2 im. Sybiraków w Augustowie.
Delegacje tych szkół przybyły pod przewodnictwem dyrektorów –
p.p. Henryki Mołodziejko i Henryki Rzepeckiej. Gościliśmy także
delegację ze Szkoły Podstawowej im. Karola Brzostowskiego w
Sztabinie z pocztem sztandarowym. Przybyli także dyrektorzy
szkół w Sztabinie – p. Marek Marciniak i Jaziewie – p.
Aleksander Godlewski. Komendant OSP w Krasnymborze – Wojciech
Hrehorowicz z pocztem sztandarowym, także zaszczycili nas swoją
obecnością. Przybyły także p. Małgorzata Ostrowska – dyr.
Biblioteki Gminnej w Sztabinie, p. Helena Kozłowska – redaktor
naczelna „Naszego Sztabińskiego Domu”. Rolę gospodarza pełniła
p. mgr inż. Barbara Kotarska – dyrektor Zespołu Szkół
Samorządowych w Krasnymborze, Rada Rodziców i Rada Pedagogiczna
z pracownikami Zespołu oraz cała społeczność uczniowska.
Uroczystość rozpoczęła się mszą św. w kościele p.w. Św. Rocha,
której przewodniczył i Słowo Boże wygłosił J.E. ks. biskup
Romuald Kamiński. Po uroczystej mszy świętej, delegacje przybyłe
na uroczystości złożyły wiązanki kwiatów pod pomnikiem Ofiar
Obławy Augustowskiej z 1945 roku i w uroczystym orszaku przeszły
procesjonalnie do budynku szkoły, gdzie odbywała się dalsza
część uroczystości. Wszystkich gości powitała w progach szkoły
pani dyrektor Barbara Kotarska, a całość uroczystości
poprowadziła p. Alicja Augustynowicz, nauczycielka języka
polskiego w Zespole Szkół Samorządowych w Krasnymborze.
Prowadząca przedstawiła krótką historię szkoły oraz jej drogę do
wyboru i nadania imienia. Poprosiła pana Wójta Gminy Sztabin o
odczytanie Aktu nadania imion: szkole podstawowej i gimnazjum.
Pan Wójt odczytał Uchwałę Rady Gminy Sztabin z dnia 5 listopada
2014 roku, w której Szkole Podstawowej w Krasnymborze nadaje się
imię SYBIRAKÓW i Gimnazjum w Krasnymborze nadaje się imię
SYBIRAKÓW. Uroczyste Akty nadania imion szkołom przekazał na
ręce pani dyrektor. Następnie uroczystość uświetniła swoim
występem młodzież gimnazjalna, przedstawiając inscenizację na
podstawie publikacji „Zapamiętani” pani Wiktorii Malinowskiej.
Jednak najbardziej wzruszającym punktem uroczystości okazały się
wspomnienia przedstawione przez p. Reginę Hrusza – Sybiraczkę,
która podzieliła się z nami historią swojej rodziny. Po części
artystycznej głos zabrali zaproszeni goście. Usłyszeliśmy wiele
ciepłych słów i podziękowań skierowanych do nas za wybór takiego
imienia, bo to pamięć najszczytniejszych tradycji narodowych,
szacunek dla bohaterskich obrońców Rzeczypospolitej, patriotyzm
- ten wielki i ten codzienny, to pamięć i tolerancja.
Uroczystość zakończyły wpisy do kroniki szkoły, a także wspólny z
zaproszonymi gośćmi obiad. Było uroczyście i wzruszająco, rzadko
bowiem dzieje się tak, że Patron szkoły – tu zbiorowy –
uczestniczy w takich przedsięwzięciach. My mieliśmy to szczęście
i wielki honor gościć pośród nas skromnych, cichych i bardzo
wzruszonych, zjednoczonych wspólnym imieniem Sybiraków.
Opracowała: Alicja
Augustynowicz
Wizyta w Szkole Podstawowej im. Sybiraków w Netcie
Pierwszej
Poczet sztandarowy Gimnazjum im. Sybiraków w Kranymborze dnia 9
lutego 2016 roku uczestniczył w uroczystościach rocznicowych wywózki
mieszkańców Netty na Syberię. Tego dnia Szkoła Podstawowa im.
Sybiraków w Netcie Pierwszej obchodziła 22 rocznicę nadania imienia
Sybiraków szkole.
Oprac. Małgorzata Dawidowicz
|